دانلود ترجمه مقاله راه حلی برای مقابله با حملات به DNS سرور
دانلود ترجمه مقاله راه حلی برای مقابله با حملات به DNS سرور
قیمت : 8000 تومان
دانلود ترجمه مقاله تکنیک چهار مرحله ای برای مقابله با حملات دی داس
دانلود ترجمه مقاله تکنیک چهار مرحله ای برای مقابله با حملات دی داس
قیمت : 11000 تومان
دانلود ترجمه مقاله چارچوبی برای رده بندی سرویس های محاسبه ابری
دانلود ترجمه مقاله چارچوبی برای رده بندی سرویس های محاسبه ابری
قیمت : 13000 تومان
دانلود ترجمه مقاله تابع هدف جدید محدب برای آموزش نظارت شبکه عصبی
قیمت : 11000 تومان
پروژه ارتباط بین مدیریت آموزش و یادگیری چیست؟
سازمانهای کامیاب امروز
سازمانهای یادگیرنده و دانش آفرین
سازمانهای یادگیرنده
ویژگیهای سازمانهای یادگیرنده
چکیده
مقدمه:
بیان مسئله
اهداف پژوهش
محدودیتهای تحقیق
پیشنهادات
بحث و نتیجه گیری:
پیشنهادهایی برای مدیران و مسئولان آموزشی:
فصل هفتم
نقش کلیدی دانش و معرفت در مدیریت آموزشی
اشاره
فناوری آموزشی در آموزش فناوری
بررسی ویژگی های استفاده از سیستم های آموزشی به کمک رایانه در آموزش فناوری
مقدمه ای بر علم و فناوری
نگاهی به سیستم های آموزش به کمک رایانه
سازمانهای کامیاب امروز
سازمانهای یادگیرنده و دانش آفرین
تعریف سازمان عبارت است از کوشش جمعی و عمدی عده ای از افراد بر اساس روابط
منظم و منطقی برای رسیدن به هدف مشترکی که هر یک از افراد به تنهایی از
رسیدن به آن عاجزند با یکدیگر همکاری و مساعدت می نمایند.
سازمانهای یادگیرنده سازمانهایی هستند که در آنها افراد به طور مستمر
تواناییهای خود را افزون می سازند تا به نتایجی که مدنظر است دست یابند،
جایی که الگوهای جدید تفکر رشد می یابند، اندیشه های جمعی و گروهی ترویج می
شوند و افراد چگونگی آموختن را به اتفاق هم می آموزند.
سازمانهای یادگیرنده را به تعبیری دیگر می توان سازمانهای دانش آفرین
نامید، سازمانهایی که در آنها خلق دانش و آگاهیهای جدید، ابداعات و
ابتکارات یک کار تخصصی و اختصاصی نیست، بلکه نوعی رفتار همگانی و روشی است
که همه اعضای سازمان بدان عمل می کنند. به عبارت دیگر سازمان دانش آفرین
سازمانی است که هر فردی در آن انسانی خلاق و دانش آفرین است. در این سازمان
تفکر، بحثهای جمعی، و کشف نظریات و افکار نو تشویق می شوند و نوآوران
پرورش می یابند .
سازمانهایی با چنین ویژگیها و خصوصیات سازمانهایی آرمانی و خواستنی هستند،
اما چگونه می توان به چنین سازمانهایی دست یافت و چطور می توان چنین
سازمانهایی را طراحی و ایجاد نمود؟ چه برنامه ها و سیاستهایی باید اعمال
شوند تا سازمانها به این وضعیت مطلوب انتقال یابند؟
آنچه در مورد این سازمانها ارائه شده بیشتر جنبه فلسفی و نگرشهای کلی داشته
و کمتر به جنبه های عملی و کاربردی اشاره گردیده است. در مورد تعریف این
گونه سازمانها بطور عملی و کاربردی تعریفی وجود ندارد، از نظر مدیریت
رهنمود های روشن و صریحی بیان نشده و از نظر ابزار سنجش و ارزیابی این گونه
سازمانها نیز وسیله ای در دست نیست. با توجه به ابهامات ونارساییهایی که
موضوع سازمانهای یادگیرنده را احاطه کرده است، در این مقاله کوشش شده تا
ضمن تشریح مفاهیم و موازین عملی و کاربردی آنها نیز حتی المقدور تبیین و
ارائه گردد.
سازمانهای یادگیرنده
یادگیری را به گونه مختلف تعریف کرده اند، اما در تمامی این تعاریف تغییر
رفتار به عنوان اساسی ترین رکن قلمداد گردیده است. یادگیری فرایندی است که
در آن رفتارها و پندارهای افراد تغییر می یابد و به گونه های دیگر عمل می
کنند. بدین ترتیب فرایند یادگیری هنگامی تحقق می یابد که تغییری در رفتارها
و عملکرد افراد مشاهده شود.
گاهی مستقیما قابل مشاهده اند و گاهی به طور غیر مستقیم احساس می شوند از
این رو تغییر در ادراکات، نحوه تفکر و به خاطر سپردن و تشخیص افراد هم در
دایره آثار یادگیری قرار می گیرد .
سازمان یادگیرنده نیز در فراگیری از همین تعریف تبعیت می کند، بدین معنی که
چنین سازمانی در طول زمان تغییر می کند و عملکرد هایش متحول می شوند.
سازمان یادگیرنده سازمانی است که عملکردهایش پس از طریق آگاه کردن بهتر،
بهبود می یابد و اصلاح می شود و از طریق فرایند ارتباط دامنه رفتارهای
بالقوه اش را تغییر می دهد و تأثیر می بخشد . سازمان ها زمانی یادگیرنده و
دانش آفرین شمرده می شوند که بتوانند استنباطاتی را از تاریخ و تجربیات
خود را بخاطر بیاورند و آنها را به صورت کاربردی راهنمای رفتارهایشان قرار
دهند
یادگیری سازمانی فرایند یافتن خطاها و اشتباهات و رفع و اصلاح آنهاست .
یادگیری سازمانی از طریق مشترک و همذهنی، الگوهای ذهنی و دانش، ایجاد می
شود و بر تجربه و آگاهیهای گذشته و رویدادهای پیشین استوار است. همان گونه
که از این تعاریف استنباط می شود یادگیری سازمانی فرایندی است که با کسب
دانش و بهبود عملکرد در طرق مختلف رخ می دهد. به طور کلی می توان سازمان
یادگیرنده را سازمانی دانست که در ایجاد، کسب، انتقال دانش مهارت داشته و
تغییر و اصلاح رفتارهایش به کمک آگاهیهای جدید مکتسبه عمل کند. در این
تعریف از سازمان یادگیرنده، ایجاد و خلق و نوآوری و خلاق بودن رکن اساسی را
تشکیل می دهد. اما آفرینندگی و کسب دانش به تنهایی برای آنکه سازمانی
یادگیرنده شود، کافی نیستَ، بلکه سازمان باید بتواند آن دانش را در رفتارها
و عملکردهایش بکار گیرد و بهبود و اصلاح فعالیتهیای که به کمک آنها میسر
سازد. به عنوان مثال امروزه در اغلب دانشکده های مدیریت مغرب زمین مدیریت
کیفیت جامع تدریس و روشهای مختلف آن به عنوان دانش و آگاهی در سازمان آنها
موجود است، اما دانشکده هایی که از آن رد فعالیتهایشان نام می برند، معدود
و انگشت شمارند. سازمانهای مشاوره ای روشهای مختلف مدیریت نوین و
سازماندهی جدید را به خود عرضه می کنند و این بدان معناست که آنها از این
شیوه ها آگاهند، ولی سازمانهای خود آنها عموما از تشکیلاتی قدیمی استفاده
می کنند.
سازمانهای موفق و کامیاب امروز، سازمانهایی هستند که دانش جدید را خلق یا
کسب کرده و آن را به طرق و شیوه های کاربردی برای بهبود فعالیتهایشان تبدیل
نموده اند. آنها از شیوه های نو و خلاق برای اصلاح ساختار و عملکردشان
بهره گرفته و از این رو می توانند برای ما سرمشق و الگو باشند.
ویژگیهای سازمانهای یادگیرنده
شاید با توصیف ویژگیها و خصوصیات سازمانهای یادگیرنده بتوان شمای کاملتری
از این نوع سازمانها بدست داد و آنها را بهتر شناخت. سازمان یادگیرنده
سازمانی است که به عنوان یک کل و مجموعه هماهنگ یاد می گیرد و پیش می رود.
او خود راه را می یابد و جلو می رود، از تجربه ها همچون انسانی خردمند پند
می آموزد و مسیر خود را تصحیح می کند. کسی او را کنترل نمی کند و مهارش را
به این سو و آن سو نمی کشاند، سازمان یادگیرنده خود کنترل و خود فراگیرنده
است و مسیر خویش را می یابد و به سوی هدف پیش می رود.
سازمان یادگیرنده درد و عشق آموختن دارد – سازمان یادگیرنده نیاز به آموختن
را احساس می کند و در پی یادگیری است. سازمان یادگیرنده همچون انسانی است
که به علت نیاز شوق آموختن دارد. سازمان اگر احساس کند که برای بقا، برای
ادامه حیات و برای رشد در یک محیط مشحون از رقابت و تلاش باید بیاموزد،
مسلما به دنبال یادگیری روانه خواهد شد و اگر چنین نیازی را احساس نکند
انگیزه ای برای آموختن نخواهد داشت. سازمانی که حیاتش وابسته به بودجه ای
است که به طور ثابت دریافت می کند، سازمانی که رقابتی را احساس نمی کند،
سازماین در قبال مسئولیتی که بر عهده دارد از نظر عملکردها مورد سوال قرار
نمی گیرد، سازمانی که ارزیابی نمی شود و از حمایتی غیر منطقی برخوردار است
نیازی به یاد گرفتن نخواهد داشت و در پی آموختن نخواهد رفت. بنابراین برای
آنکه سازمانهایی یادگیرنده داشته باشیم باید آنها را در محیطی رقابت آمیز
رشد دهیم و با دادن استقلال عمل به آنها محیطی فراهم آوریم تا موسسات خود
را بیابند و خود اتکا شوند. سازمانها باید دائما تحت ارزیابی باشند و
عملکردهایشان وارسی شود، در قبال مسئولیتی که بر عهده دارند مستمرا مورد
پرسش قرار گیرند و هیچ سازمانی بیهوده حمایت نشود. در چنین فضایی سازمان
درصدد یادگیری برخواهد آمد و برای حفظ خود می آموزد و آموخته هایش را بکار
می گیرد، این سازمان در آموختن خودانگیز خواهد بود و عشق آموختن در آن
درونی خواهد شد.
سازمان یادگیرنده با مشکلات مأنوس و خوگیر نمی شود – سازمان یادگیرنده حساس
و هشیار است. به محض آنکه مشکلی را حس کرد در پی رفع آن بر می آید و برای
هر مسئله ای راه چاره ای جستجو می کند. به دنبال راه حلهای نو تکاپو می کند
و مشکلات را به عنوان تقدیر محتوم تلقی نمی کند و نمی پذیرد. برخی از
سازمانها چنان با مشکل مأنوس و مألوف می شوند که بتدریج آن را طبیعی می
پندارند و از احساس مشکلات قاصر و ناتوان می گردند. سازمانی با این خصوصیت
هیچگاه یادگیرنده نخواهد شد و آرام آرام بدون آنکه احساس کند به سراشیبی
سقوط و نزول خواهد افتاد. سازمان یادگیرنده باید ساز و کارهای هشداردهنده
را در خود تقویت کند به طوری که قادر باشد مشکلایت را که به طور بطی و
تدریجی به درون سازمان رخنه می کنند شناسایی کند و با آنها به مقابله
برخیزد. سازمان یادگیرنده باید مشکلات را دریابد و بتواند آنها را ریشه
یابی و تحلیل کند. نشانه های مشکل که مکانیسمهای هشداردهنده آنها را حس می
کنند در حکم عوارض و رویه های مشکل می باشند در حالی که سازمان برای حل
آنها نیاز به شناخت ریشه ها و اصل مشکلات دارد. از این رو سازمان یادگیرنده
باید بتوانند احساس و سپس ادراک نماید، بدین معنی که عوارض را دریابد و
ریشه ها و علت العلل آنها را شناسایی کند. گاهی وقتها احساس مشکلات لازم
است مدیران خود را به جای مشتریانشان قرار دهند یا از دریچه چشم کارکنانشان
به سازمان نگاه کنند باید سازمان را از نزدیک تجربه کنند و ضعفها و قوتهای
آن را واقع بینانه دریابند.
سازمان یادگیرنده کارکنانی یادگیرنده و خلاق دارد – سازمان از طریق کارکنان
و اعضایش تحقق می یابد. اگرچه یادگیری افراد برای یادگیری سازمانی کافی
نیست، اما شرط لازم سازنان یادگیرنده کارکنان و یادگیرنده است. در
سازمانهای یادگیرنده باید افراد به توانمندیهای خود واقف شوند و آنها را
توسعه و بهبود بخشند و خود را غنی و غنی تر سازند. در همه انسانها نیروهای
خلاقه شگفت آوری نهفته است که اگر بتوانیم آنها را بشناسیم سازمان از این
نیروها بهره بسیاری خواهد برد. هر گاه انسانی تواناییها و استعدادهایش را
شناخت و به رشد و توسعه همت گماشت به طور دائم فرا می گیرد و خلاق و
آفریننده می گردد. از چنین انسانهایی است که سازمان یادگیرنده ایجاد می شود
و سازمان رشد یافته و خلاق فراتر از انسان دانش آموخته و ماهر است. چنین
فردی واکنشی عمل نمی کند، بلکه فعال و آفریننده و صرفا منفعل از محیط و
پاسخگو به شرایط نیست بلکه محیط می سازد و آن را در جهت هدفهای خود تغییر
می دهد و سازگاری با محیط، محیط را با خود سازگار می کند. زمانی که چنین
انسانهایی در سازمان پرورش یافتند و چهره سازی آنان شکل یافت، گام مهمی در
یادگیری سازمانی برداشته شده است. انسانهای یادگیرنده خلاق روح سازمان و
انسانهای خلاق محیط متحول را می شناسند و از تغییرات مستمر آن به نفع اهداف
خود بهره می گیرند. یادگیری در این میان انتقال اطلاعات و گردآوری داده ها
نیست، بلکه توسعه تواناییها و آموختن مولد و پویاست.
انسانهای خلاق و فراگیرنده در یک فرایند دائمی یادگیری زندگی می کنند، آنها
می آموزند و تجربه می کنند و با دانستن ارضا می شوند. برای آنان یادگیری و
آگاه شدن هدف مقدسی محسوب می شود و نفس یاد گرفتن بر ایشان لازم است.
انسانهای خلاق می آموزند که چگونه تغییرات و تحولات را بپذیرند و از آنها
بهره برداری کنند. مقاومت در برابر دانش زیبنده انسانهای نوآور و خلاق
نیست. هر پدیده نو انسان فراگیرنده را به اندیشه وامی دارد و او از هر
حادثه ای تجربه می آموزد. خلاصه آنها تلاشها در سازمان یادگیرنده در جهت
توسعه و رشد کارکنان و پروش انسانهای خلاق و فراگیرنده است. رشد اعضای
سازمان تعالی سازمان و نیل به اهداف آن را بهمراه دارد و بدون اعضای
شایسته، سازمان پیشتاز بوجود نخواهد آمد.
سازمان یادگیرنده از الگوی ذهنی پوینده ای برخوردار است – سازمان یادگیرنده
باید به ساز و کار آشنا باشد تا الگوهای ذهنی خود را نسبت به مسائل
شناسایی کند و آنها را دائما مورد ارزیابی و سنجش قرار دهد. شکست سازمانها
عدم سازگاری الگوی ذهنی آنها با واقعیات محیطی است. الگوی ذهنی سازمان نحوه
نگرش و تحقق سازمان را نشان می دهد. این الگو چگونگی برخورد سازمان با
مسائل پیرامونی خود را مشخص می سازد و توفیق سازمان را در آینده رقم می
زند. ممکن است الگوی ذهنی سازمانی نسبت به مشتریانش «عدم اعتماد» باشد یا
الگوی ذهنی سازمان دیگری «اعتماد و اطمینان به مشتریان» باشد. هر یک از این
دو الگوی ذهنی رفتارهای خاص بوجود می آورند و هر یک از این دو سازمان
عملکردهای خاصی را از خود بروز می دهند. الگوهای ذهنی می توانند موجب
پیشرفت و رشد سازمان باشند و همچنین قادرند سازمان را به ورطه نیستی
بکشانند. الگوهای ذهنی عوامل قدرتمند و نافذی در رفتارها و عملکرد سازمان
می باشند و با تغییر این الگوها عملکردها نیز دستخوش تغییر و دگرگونی می
شوند. یک پدیده واحد و یک اتفاق یکسان از سوی دو سازمان با دو الگوی ذهنی
متفاوت، به طور مختلف درک می شود و واکنش های متفاوتی را ایجاد می کند.
سازمانها برای رشد و ترقی در دنیای متحول و دگرگون شونده امروز نیازمند
شناخت، ارزیابی و تعدیل و تکمیل الگوهای ذهنی خود هستند. برای نمونه،
کارخانه های اتومبیل سازی در برخی از کشورها با این الگوی ذهنی که مشتریان
خواهان اتومبیلهای شیک و بزرگ هستند، شروع به کار نمودند و در کار خود موفق
هم بودند اما از آنجایی که این الگوی ذهنی نمی توانست دائما پاسخگوی محیط
باشد با تغییر الگوی مصرف مشتریان کارخانه های مذکور بازار خود را از دست
دادند در همین ایام کارخانه های خودروسازی با الگوی ذهنی متفاوت که کم مصرف
بودن، ارزان بودن و کوچک بودن خودروها را اولویت مشتریان قلمداد می کردند
بازار را بخود اختصاص دادند.
برای آنکه سازمانها موفق باشند، لازم است الگوهای ذهنی واقع بینانه ای
داشته باشند، آنها را با اطلاعات بروز درآورند و بکوشند تا پویایی و انعطاف
آنها همواره حفظ گردد. برای سازمان هیچ چیز خطرناکتر از الگوی ذهنی خشک و
غیر قابل انعطافی نیست که دنیای پیرامون خود را از یاد برده باشد. نکته
دیگر در مورد الگوهای ذهنی، هماهنگی آنها با آینده ها و در نظر داشتن وقایع
و اتفاقاتی است که امکان وقوعشان در آینده متصور است.
پروژه ارتباط بین مدیریت آموزش و یادگیری
قیمت : 5000 تومان